مقایسه رشته‌های متنی در اکسل

در اکسل یکی از نیازهای رایج کاربران، مقایسه رشته‌های متنی با یکدیگر است. گاهی لازم داریم بررسی کنیم که آیا دو متن دقیقاً یکسان هستند یا تفاوتی بین آن‌ها وجود دارد. این مقایسه می‌تواند در شرایط مختلف کاربرد داشته باشد؛ برای مثال زمانی که بخواهیم لیستی از اسامی، کدها یا داده‌های وارد شده توسط کاربران را بررسی کنیم و مطمئن شویم که هیچ خطا یا تفاوتی در نوشتار وجود ندارد.

برای مقایسه متون در اکسل دو روش پرکاربرد وجود دارد. روش اول استفاده از تابع EXACT است. این تابع بسیار دقیق عمل می‌کند و حتی به تفاوت بین حروف بزرگ و کوچک نیز حساس است. به عنوان نمونه اگر در یک سلول کلمه “Excel” و در سلول دیگر کلمه “excel” نوشته شود، تابع EXACT نتیجه FALSE نمایش می‌دهد، زیرا یکی با حرف بزرگ E شروع شده و دیگری با حرف کوچک. این ویژگی زمانی مفید است که بخواهیم داده‌ها کاملاً دقیق و بدون کوچک‌ترین تغییر وارد شوند.

روش دوم مقایسه مستقیم دو سلول با استفاده از عملگر مساوی (=) است. در این حالت اکسل تنها محتوای متنی را بررسی می‌کند و به بزرگی یا کوچکی حروف حساس نیست. بنابراین اگر “Excel” و “excel” را با این روش مقایسه کنیم، نتیجه برابر یا TRUE خواهد بود. این روش برای مواقعی مناسب است که حساسیت زیادی روی شکل نوشتاری وجود ندارد.

در اکسل مقایسه متون یکی از نیازهای مهم کاربران است، به‌خصوص زمانی که بخواهیم مطمئن شویم داده‌ها دقیق و بدون خطا وارد شده‌اند. فرض کنید لیستی از نام‌ها یا کدها در اختیار دارید و می‌خواهید بررسی کنید که آیا دو مقدار دقیقاً یکسان هستند یا خیر. در این حالت باید بدانید که اکسل دو روش اصلی برای مقایسه متن‌ها در اختیار شما قرار می‌دهد.

روش اول استفاده از تابع EXACT است. این تابع به حروف بزرگ و کوچک حساس است و فقط در صورتی مقدار TRUE برمی‌گرداند که دو رشته متنی کاملاً مشابه باشند. برای مثال، مقدار "Abbas" در سلول A1 و مقدار "abbas" در سلول B1 کاملاً یکسان در نظر گرفته نمی‌شوند، چون در اولی حرف “A” بزرگ و در دومی کوچک است. در این شرایط اگر از فرمول زیر استفاده کنیم:

اکسل نتیجه FALSE را نمایش می‌دهد. این رفتار دقیق بودن داده‌ها را تضمین می‌کند و برای مواقعی کاربرد دارد که کوچک‌ترین تفاوت هم اهمیت دارد.

روش دوم استفاده از عملگر مساوی یعنی =A1=B1 است. در این روش اکسل تنها محتوای اصلی متن را بررسی می‌کند و به بزرگی یا کوچکی حروف توجهی ندارد. بنابراین در مثال بالا، نتیجه TRUE خواهد بود. این روش زمانی مناسب است که حساسیت زیادی نسبت به نوع نوشتار نداشته باشیم.

مقایسه متون با و بدون حساسیت به بزرگی حروف

در اکسل وقتی دو متن را با استفاده از عملگر مساوی (=A1=B1) مقایسه می‌کنیم، نرم‌افزار تفاوتی میان حروف بزرگ و کوچک قائل نمی‌شود. به همین دلیل اگر در سلول A1 مقدار "Abbas" و در سلول B1 مقدار "abbas" قرار داشته باشد، نتیجه مقایسه برابر با TRUE خواهد شد. در واقع، اکسل این دو مقدار را مشابه در نظر می‌گیرد، حتی اگر یکی با حرف بزرگ شروع شود و دیگری با حرف کوچک. به همین دلیل است که اگر چندین فرمول مقایسه مشابه بنویسیم، در همه‌ی آن‌ها نتیجه TRUE خواهد بود.

گاهی کاربران نمی‌خواهند تنها خروجی TRUE یا FALSE را ببینند. در چنین مواقعی می‌توان از تابع IF استفاده کرد تا نتیجه مقایسه به‌صورت یک پیام یا کلمه دلخواه نمایش داده شود. به‌عنوان مثال، به جای دیدن TRUE یا FALSE، می‌توان خروجی را به شکل «مشابه» یا «متفاوت» نمایش داد. این کار باعث می‌شود گزارش‌ها خواناتر و حرفه‌ای‌تر به نظر برسند.

برای این کار می‌توانیم فرمولی مانند زیر بنویسیم:

در این فرمول، ابتدا تابع EXACT بررسی می‌کند که آیا دو متن دقیقاً یکسان هستند یا خیر. اگر نتیجه TRUE باشد، تابع IF کلمه «مشابه» را نمایش می‌دهد و اگر FALSE باشد، کلمه «متفاوت» نشان داده می‌شود. این روش مخصوصاً زمانی کاربرد دارد که بخواهیم گزارش خود را به دیگران ارائه کنیم و لازم باشد نتایج به زبان ساده و قابل فهم نمایش داده شوند.